Donald, een geboren ganzenmoeder

Donald kwam 42 jaar geleden aan op De Peerdegaerdt. De mensen die haar afstonden, vertelden dat ze toen al een jaar of tien oud was. Donald is inmiddels dus zo’n 52 jaar oud! 

Toen Donald als jong gansje uit het ei kroop, werd gedacht dat het om een mannetjesgans ging. Het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes is bij piepjonge dieren namelijk moeilijk te zien. Toen het gansje opgroeide, bleek pas dat Donald een vrouwtje was. Het gansje was intussen zo gewend geraakt te reageren op de klank van haar naam en ook voor de mensen bij wie ze toentertijd woonde was de naam ‘Donald’ een begrip geworden, dat besloten werd haar geen nieuwe naam te geven. Donald bleef Donald. 

Maar Donald is wel degelijk een vrouwtje! Ze heeft een heel sterk moederinstinct en is dol op jonge gansjes. Helaas kan Donald zelf geen jongen voortbrengen. Dit komt doordat zij een kruising is tussen twee verschillende ganzenrassen, ook wel ‘hybride’ genoemd. Donald had een Canadese gans als vader en een tamme gans als moeder. Wanneer verschillende ganzenrassen zich kruisen, zijn de jongen die daaruit geboren worden vaak onvruchtbaar. 

Een pijnlijk gemis voor Donald… Wanneer ze in het voorjaar andere ganzenmoeders trots met hun kroost voorbij zag trippelen, keek ze hen verdrietig na. Maar net als mensen, leren dieren leven met de beperkingen die Moeder Natuur hen oplegt: Donald werd adoptiemoeder! Ze sloot vriendschap met een koppel boerenganzen die ieder voorjaar aan gezinsuitbreiding deden.

Donald ontfermde zich over de jongen van het ouderpaar. Als een echte zorgzame ganzenmoeder waakte ze bij het nest. Ze leerden de jongen alles wat jonge ganzen dienen te weten. Ze nam hen mee op wandeling over De Peerdegaerdt en maakte hen wegwijs in de grote wereld. De ‘echte’ ouders van de kleine gansjes wandelden mee en kijken toe hoe Donald zich ontpopte tot de perfecte ‘nanny’.

Donald kon haar geluk niet op. Ze bracht meerdere generaties ganzenjongen groot. Jaren gingen voorbij… Het bevriende ganzenkoppel werd oud en bracht geen jongen meer voort. Donald had niet langer de mogelijkheid haar moederinstinct te bevredigen.

Ook Donald werd ouder. Zo’n acht jaar geleden kreeg ze staar in haar ogen, een typische ouderdomskwaal waar geen kruid tegen gewassen is. Donald werd blind. Haar blindheid maakt haar afhankelijk van menselijke verzorging. Ze is niet meer in staat om vrij over De Peerdegaerdt te wandelen en verblijft nu permanent in de ‘ziekenboeg’. Daar waakt een team van verzorgers over haar en kijken erop toe dat zij voldoende eten en drinken heeft. Iedere avond wordt Donald in een knus hok gezet waar zij kan slapen. Als oude, blinde gans is zij immers een makkelijke prooi voor de roofdieren die ’s nachts op De Peerdegaerdt rondzwerven. ’s Ochtends wordt Donald uit het hok gehaald en brengt zij de dag door de ziekenboeg waar ze veilig kan rondscharrelen en genieten van de frisse lucht en het zonnetje.

‘Een oude blinde gans die voor voor extra werk zorgt… Misschien moeten jullie overwegen om haar te laten euthanaseren?’ vroeg een bezoeker van De Peerdegaerdt die Donald in de ziekenboeg zag zitten. ‘Geen sprake van!’ zeiden wij. Donald is blind en afhankelijk maar ze lijdt geen pijn. Hier is niets teveel om dieren de extra zorg te geven die zij soms nodig hebben. Donald mag op De Peerdegaerdt genieten van de tijd die haar nog rest. 

Haar levensverhaal kreeg in 2016 een onverwacht staartje. Dat voorjaar brachten mensen uit Strijen namelijk een jonge gans naar De Peerdegaerdt. Het gansje werd gevonden in een nabij gelegen natuurgebied. De ouders waren nergens te bekennen. Mogelijk waren zij het slachtoffer geworden van jagers. De jonge gans in het veld was nog te klein om zelfstandig te overleven en daarom namen de mensen uit het dorp hem mee naar huis om te verzorgen. Ze doopten hem ‘Dodo’. Na een aantal weken werd duidelijk dat Dodo niet gelukkig ging worden in een achtertuin in een woonwijk, ondanks alle goede zorgen. Vandaar dat De Peerdegaerdt werd benaderd.

Op de Peerdegaerdt kreeg het jonge dier een plekje bij Donald in de ziekenboeg. Daar kon Dodo opgroeien tot hij sterk genoeg was om op eigen poten te staan. Donald was verrukt met de nieuwe aanwinst! In het oude, blinde ganzenlichaam klopt nog steeds een groot moederhart. Donald ontfermde zich over het ganzenweesje en leerde Dodo alles wat hij moet weten om zich te redden in de grote wereld. Als er iemand te dicht in de buurt kwam, liet Donald een waarschuwend geblaas horen: “handen af van mijn jong!”

Donald had eindelijk het ganzenjong waar ze heel haar leven naar verlangd heeft. Helemaal van haar alleen. Donald is geen ‘nanny’ meer, maar ganzenmoeder voor de volle honderd procent. Het leven zit vol verrassingen. Zelfs voor een oude blinde gans. 

Nu, zes jaar later, is Donald nog steeds bij ons en geniet ze nog altijd tevreden van het zonnetje.