De glimlach van deze 16-jarige doet niet vermoeden dat hij er al een heel leven op heeft zitten. Eli zit aan tafel en vertelt zelfverzekerd en open over zijn weg, zijn tijd op De Peerdegaerdt en zijn voorzichtige dromen voor de toekomst. Hij praat makkelijk over het ingewikkelde pad naar zijn leven van nu:
“Ik heb mijn verhaal al vaker gedaan, vind het prima om erover te praten.”
Hij hoopt vooral dat zijn ervaringen anderen in vergelijkbare omstandigheden tot steun kan zijn.
Eli behoort tot de steeds groter wordende groep kinderen en jongeren die door uiteenlopende redenen geen aansluiting vindt in het schoolsysteem, uitvalt en uiteindelijk thuis komt te zitten. Een zorgelijke ontwikkeling.
Gelukkig kan hij nu met trots terugkijken op de stappen die hij heeft gezet, want hij zwaait af na een succesvol begeleidingstraject op De Peerdegaerdt. Van thuiszitten terug naar school!
Hij heeft hij weer volop vertrouwen in de toekomst, zijn toekomst.
Lagere school
Eli is jong als hij het moeilijk krijgt. In groep 6 valt hij uit. Hij worstelt met autisme en zijn begaafdheid. De prikkels, de eisen van het schoolsysteem en het onbegrip zijn te veel en breken hem op. Er komt hulp en een traject, maar hij is uiteindelijk blij wanneer hij juist weer terug kan naar school. De toen geboden hulp en traject brengen hem niet verder.
Toch verder modderen
Uiteindelijk redt Eli het nog tot het begin van de tweede klas op de middelbare school:
“In de tweede week van de tweede klas van de middelbare school ging het weer mis.” Hij zegt het bedenkelijk. “Ik voelde me depressief en opgebrand. Zo erg dat ik mijn bed niet meer uit wilde komen.”
Speciaal onderwijs biedt geen soelaas en samen met zijn moeder begint Eli de lange, ingewikkelde weg naar het krijgen van de juiste hulp.
“De scholen dachten echt wel mee, maar ze konden me gewoon niet bieden wat ik op dat moment nodig had.”
Eli’s dagen zijn leeg, zonder ritme en perspectief.
Zorgboerderij, geen zin in!
Tragisch genoeg is het proces van Eli’s oudere broer hetgeen wat Eli en zijn moeder op het spoor zet van De Peerdegaerdt. Joël komt al een tijdje voor dagbesteding en zijn ervaringen zijn positief. Eli op zijn beurt is niet direct enthousiast over het idee ook naar De Peerdegaerdt te gaan. Eerdere ervaringen op een andere zorgboerderij waren niet constructief.
“Zorgboerderij is niet leuk. Ik had er echt geen zin in”
Zijn moeder en de ervaringen van zijn broer doen hem dan toch besluiten het te gaan proberen.
In oktober 2021 zet Eli de voorzichtige eerste stappen op het landgoed van De Peerdegaerdt:
“Ik vond het heel spannend, nieuwe mensen, begeleiders die ik niet kende… Dat sociale vond ik lastig, daar was ik echt nog niet aan toe.”
Op De Peerdegaerdt wordt dat snel aangevoeld en Eli krijgt tijd en ruimte om te landen en er gewoon eerst maar ’s te zijn. Het blijkt een gouden greep, want even niets gevraagd worden, niets “moeten”, is precies wat hij nodig heeft.
“Het was fijn dat ik weer ritme had vooral in de week. Dat was het belangrijkste in het begin”
Goliath, kameraadschap op vier poten
Nog voor Eli officieel begint met zijn traject, tijdens de kennismakingsdag, gebeurt er al iets wat hem vertrouwen geeft dat hij misschien toch wel op de juiste plek is beland, hoe moeilijk hij het ook vindt. Eli komt tijdens een introductierondje over het landgoed bij de geiten en schapen terecht en daar ontmoet hij Goliath. Zijn ogen gaan stralen als hij vertelt over zijn bijzondere dierenmaatje.
“Alle schapen en geiten waren zo lief, maar er was één schaap, Goliath, daar was ik toen al helemaal bevriend mee geworden. […] Ik had dat nooit verwacht, ik had niets met geiten of schapen. […] Goliath is echt heel schattig, een bolletje wol op pootjes, heel rustig. Hij is eigenlijk heel introvert, maar toch houdt hij heel veel van knuffelen, maar dat duurde wel even. We klikte op zich wel meteen, maar hij is verlegen. […] Hij had heel veel tijd nodig om meer open te worden en te knuffelen en zo en ik denk dat ik dat ook heb. Dus ik zag mezelf ook wel in hem.”
Er ontstaat een bijzondere connectie en kameraadschap tussen de twee. Zodra Eli de wei in stapt, is Goliath niet bij hem weg te slaan en hij verdedigt zijn tijd met hem kordaat, want als een ander dier aandacht wil, gaat hij er prompt tussen staan.
Doelen
Samen met Goliath, de andere schapen en geitjes als steun en toeverlaat gaat Eli aan de slag, op zijn eigen tempo. Laagdrempelig sociale interactie oppakken, oefenen, zijn eigen plekje vinden en zichzelf zijn zonder al die prikkels en eisen van de buitenwereld die hem eerder zo deden wankelen. In rust met alle tijd en ruimte herstellen.
“De begeleiding is heel lief en open en zij gunden mij de tijd. […] Het ritme en dat ik kon wennen, even geen prikkels, maakte dat ik me steeds wat beter ging voelen. Ik werd opener”
De dagen op De Peerdegaerdt doen ook iets met het vertrouwen van Eli, hij wordt zelfverzekerder en steeds meer zichzelf. Het herstel gaat gestaag. Hij gaat zich steeds beter voelen en er komt een moment dat hij voorzichtig durft te gaan denken aan de toekomst.
Talenten en mogelijkheden
Eli tekent veel en graag. Hij heeft er talent voor. Dat het ook iets zou zijn waar hij wat mee zou kunnen in de toekomst, daar stond hij voorheen totaal niet bij stil.
“Ik wist helemaal niet wat er mogelijk was. Was er ook niet mee bezig.”
En mogelijkheden zijn er, zeker nu hij steeds beter in zijn vel zit en de ruimte heeft om erover na te denken. Hij komt uit bij een werken-leren traject van een grafische opleiding. Iets doen met zijn talent, op een manier die bij hem past!
En… Misschien wel het allerbelangrijkste, iets waar hij naar uitkijkt! Dat had hij zeker niet gedacht toen hij nu bijna twee jaar geleden zich voor zijn eerste dag meldde bij De Peerdegaerdt.
“Ik hoop dat ik iets kan doen in game design.” Ondertussen laat hij één van zijn tekeningen zijn van een game character. Ook hier weer de stralende ogen en glimlach.
Toekomst?
Als je Eli nu ziet en hoort praten is het moeilijk te geloven dat hij zo’n moeite heeft met het sociale, zo vastgelopen was, depressief en zonder hoop. Tegelijkertijd is het geweldig om zijn groei te zien en te ervaren, de stappen die hij heeft gezet.
Het sterkt De Peerdegaerdt in de visie hoe belangrijk het is om iemand die in een situatie is beland zoals Eli, gepaste hulp, tijd, ruimte en aandacht te bieden die nodig is om weer aansluiting te vinden. Het zijn succesverhalen zoals die van Eli, die het vertrouwen in ons thuiszitterstraject “Op Weg” doet groeien.
En Eli… Die gaat een toekomst tegemoet met (zelf)vertrouwen én mogelijkheden.
Meer lezen? Hier vind je links naar meer informatie over ons thuiszittersprogramma “Op Weg”, Individuele begeleiding en de zorgboerderij. Meer succesverhalen? Lees het verhaal van Joël en/of Tamira.
Vragen? Benieuwd naar mogelijkheden voor jouw kind? Mailen of bellen mag altijd!
