Vorige bericht

Thuiszittersprogramma – Op reis naar jezelf

Het is een regenachtige dag wanneer Joël (19) weer door de poorten van Landgoed de Peerdegaerdt wandelt. Hij heeft afgesproken met coach Chantal voor een kleine terugblik op de afgelopen jaren. Ruim vier jaar geleden werd Joël namelijk voor het eerst op het landgoed afgezet voor dagbesteding op onze zorgboerderij.

Met buikpijn op de fiets naar school

“Ik liep vast in de derde klas van de middelbare school en kwam thuis te zitten,” blikt Joël terug op die periode. “Als kind was ik altijd al verlegen maar de brugklas was voor mij echt een drama. Daar blokkeerde ik helemaal op. ”De druk van school met het volle programma en het vele huiswerk in combinatie met het sociale aspect, kost Joël heel veel.

“Klasgenoten lachten om dingen die ik zei of deed en ik snapte gewoon niet waarom. Ik werd er heel onzeker van. Iedere dag zat ik met buikpijn op de fiets naar school.”

Hoewel Joël zich er in de tweede klas nog wel doorheen weet te slaan door zijn gevoel uit te schakelen, gaat hij zich in de derde klas steeds slechter voelen. Om het plaatje nog gecompliceerder te maken, brengt de start van de pubertijd ook ingewikkelde gevoelens mee. Joël – die op dat moment nog door het leven gaat als een meisje in haar prepubertijd – worstelt met hoe hij zich voelt in zijn meisjeslichaam.

“De veranderingen van mijn beginnende pubertijd deden wel iets met me. Ik had er last van maar kon er op dat moment nog geen woorden aangeven.” vertelt hij. In 2016 wordt het Joël te veel. Hij komt met angst en depressie thuis te zitten.

Kort daarna wordt Joël gediagnosticeerd met autisme en worden ook zijn depressie en angst officieel vastgesteld. Hoewel het een label en verklaring is voor de problemen die hij ervaart, biedt het geen oplossing. Joël voelt zich verloren en zoekende en is het vertrouwen in zichzelf helemaal kwijt.

Talenten ontdekken op De Peerdegaerdt

Een jaar lang zit Joël depressief op de bank of ligt hij in bed. Zowel hijzelf als zijn ouders weten niet goed wat ze met de situatie aan moeten. Terugkijkend vertelt Joël: “Ik wist niet wat ik met mijn leven moest, want school ging op deze manier echt niet meer lukken. Gelukkig heeft mijn moeder alles uitgezocht wat er mogelijk was en kwam zij met de optie van dagbesteding op De Peerdegaerdt. Dat wilde ik wel proberen.”

En zo gebeurt het. In 2017 start Joël als deelnemer op de zorgboerderij van Landgoed de Peerdegaerdt. Mede-oprichtster van de zorgboerderij, Hèlen, ziet hem in gedachten nog staan bij de poort van het erf: “Hij zag hartstikke bleek, had geen mimiek in zijn gezicht. Hij stond daar en zei niets.”

Maar hoewel Joël weinig zegt, weet hij wel van aanpakken. Hij heeft het werk op de boerderij snel in de vingers, pakt dingen snel op en heeft er plezier in. Ook het zorgteam van De Peerdegaerdt heeft het al snel in de gaten: Joël kan wel werken en is goed met dieren.

“Paarden hooi voeren en de stallen schoonmaken, daar begon ik mee”, glimlacht Joël als hij eraan terug denkt.

Na een week op de zorgboerderij van De Peerdegaerdt breekt langzaam een glimlach door op zijn gezicht. En beetje bij beetje begint het plezier weer terug te komen bij Joël. Het is het eerste kleine stapje in het proces van herstel dat vooral in het teken staat van zichzelf leren kennen en steeds meer gaan zien waar hij goed in is.

Angsten loslaten met paardencoaching

Na korte tijd wordt ook individuele paardencoaching onder leiding van coach Chantal Kooijman toegevoegd aan het traject van Joël. Hij herinnert zich zijn eerste coachsessie nog heel goed.

“Het paard wat tijdens de eerste coachsessie werd ingezet was Dinske, een groot Fries paard  dat bekend stond als heel kalm en rustig,” vertelt Joël, “Maar Dinske moest je wel een beetje leiding geven en ik was niet in staat om te leiden. Op geen enkel vlak.”

En dus neemt Dinske zelf de leiding en hapt naar Joëls arm als vraag om aandacht en het aangeven van grenzen. Een onvergetelijke start en kennismaking met paardencoaching. Maar de angst en andere onderliggende emoties die hiermee direct worden gespiegeld, geven wel meteen een goede ingang om mee aan de slag te gaan in de coaching. Want vooral angst is iets waar Joël op allerlei vlakken mee worstelt. Door dat te koppelen aan de voorzichtigheid en spanning rondom paarden op dat moment, kunnen Joël en Chantal er praktisch mee aan de slag.

Chantal besluit de paardencoaching iets laagdrempeliger in te zetten. Ze zet het traject in eerste instantie voort met Leady en Nappie, twee kleinere en heel erg lieve pony’s op het Landgoed. Stap voor stap gaat Joël aan de slag met het overwinnen van zijn angsten. Ook  leert hij steeds meer over zijn eigen talenten en het vergroten van zijn zelfverzekerdheid.

“Als je alleen al zelfverzekerd loopt met een paard, gaat het paard veel makkelijker met je mee,” vertelt Joël, terugdenkend aan de coachsessies. “En dat is niet alleen zo bij een paard. Als ik zelfverzekerder ben, gaat alles soepeler. Ook de interactie met mensen.” Het is een belangrijk inzicht wat hij van binnen steeds beter kan voelen.

Jezelf leren kennen

De opdrachten tijdens de paardencoaching geven Joël de kans om te oefenen met nieuw gedrag en te voelen wat dat met hem doet. De coachsessies zijn daarnaast ook een veilige plek waar Joël steeds meer begint te delen over wat er van binnen gebeurt.

“We konden tijdens de sessies heel goed praten,” blikt coach Chantal terug. “Joël gooide alles eruit. Samen probeerden we dan wat hij deelde om te buigen naar hoe je er wél wat mee kan. Dat leidde tot prachtige gesprekken en mooie inzichten.”

Dankzij de dagbesteding en paardencoaching leert Joël zichzelf steeds beter kennen. Het is alsof hij door een heel andere spiegel naar zichzelf gaat kijken en allerlei nieuwe kanten van zichzelf ontdekt. Het is een soort wake-upcall voor Joël: naast zijn worstelingen ziet hij ook weer de mooie kanten van zichzelf en het leven. Zijn zelfvertrouwen groeit, net als de glimlach op zijn gezicht en de vreugde in zijn hart.

“Uiteindelijk hebben we tijdens de paardencoaching met best wel veel verschillende paarden gewerkt om te kijken bij wie je je prettig voelde,” herinnert Chantal Joël. “Dat was ook in opbouw naar jezelf. We begonnen met makkelijkere paarden en gingen steeds een stapje verder met paarden die meer vroegen en nodig hadden.”

Deze stap-voor-stapbenadering werkt goed: tijdens de laatste coachsessie wordt Dinske weer ingezet en is het een wereld van verschil met de eerste keer. Joël legt een heel persoonlijk parcours uit, dat uitbeeldt wat hij tijdens de paardencoaching heeft ervaren. Vervolgens loopt hij met gemak met Dinske tussen de obstakels en pionnetjes door.

“Dat was prachtig!” Chantal glimt bij de herinnering, “Want toen kon je achter je kijken naar wat je allemaal had gedaan en bereikt. En je kon voor je kijken, hoe je verder wilde. Je kon de toekomst weer inkijken.”

Hoop en nieuw perspectief

De reis die Joël op De Peerdegaerdt maakt is intens maar gaat desondanks eigenlijk heel snel. Na slechts vier tot zes maanden dagbesteding en intensieve coaching is Joël al een compleet ander mens. Een mens met perspectief en hoop. Met plannen voor de toekomst en vertrouwen in zichzelf.

Joël besluit om zijn talent te gaan benutten en schrijf zich met hulp van thuis in voor een opleiding tot dierverzorger.

“Ik vond het heel erg spannend om weer een opleiding te beginnen dus ik wilde voorzichtig beginnen. Daarom schreef me in voor niveau twee” vertelt Joël. “Maar eigenlijk ging het al heel snel heel goed. Ik vond het heel interessant, had fijne medeleerlingen, fijne docenten en haalde goede cijfers.”

Vooral op sociaal vlak is dat een enorme succeservaring voor Joël.

“Het bevestigde wat ik had geleerd tijdens de coaching: ik kan het dus wél. Door dat te ervaren, kon ik verder.”

Joël schakelt over naar niveau drie en geniet van de lesstof en zijn stage. Maar dat is niet de enige stap die Joël mede dankzij de begeleiding op De Peerdegaerdt durft te zetten. Het wordt voor hem steeds duidelijker dat hij niet zichzelf kan zijn in zijn steeds vrouwelijker wordende lichaam. In kleine stapjes vertelt hij zijn omgeving dat hij transgender is en durft er steeds meer open over te zijn. Dankzij de hulp van thuis, maatschappelijk werk en de bijeenkomsten van Transsupport voelt Joël dat hij niet de enige is die met deze gevoelens worstelt en wordt hij goed ondersteund in zijn transitie.

Als ander mens de toekomst in

Inmiddels is Joël een ander mens dan toen hij in 2017 voor zijn eerste dag begeleiding op De Peerdegaerdt werd gebracht. Blij en dankbaar kijkt hij terug op wat hij heeft bereikt. Een nieuwe naam, een diploma op zak, een fijne werkplek, plannen voor een vervolgstudie… én sinds kort eindelijk begonnen met de eerste stap in zijn medische transitie.

Joël besluit: “Ik ben ervan overtuigd dat de hulp van thuis en de coaching van Chantal de belangrijkste dingen zijn die mij genoeg zelfvertrouwen hebben gegeven om door te gaan.”

Volgende bericht